Umar Khattab Al-faruq (Yang Memisahkan)

Umar berasal dari kabilah Bani ‘Adi iaitu salah satu  puak dari kalangan Quraisy. Diperingkat awal perkembangan Islam di Mekah, Umar Al-Khattab amat memusuhi Islam sehinggakan Nabi pernah berdoa, “Ya Allah, kuatkanlah Islam sama ada dengan Umar Al-Khattab atau Abu Jahal bin Hisyam.” (Hadis dilaporkan oleh Ahmad dan Tirmizi). Akhirnya beliau memeluk Islam pada tahun 615M. Selepas kematian khalifah Islam yang pertama iaitu Saidina Abu Bakar As-Siddiq, beliau mengambil alih jawatan sebagai khalifah. Pemerintahan beliau memakan masa lebih daripada 10 tahun, iaitu sejak 633M-644M dan dalam jangka masa tersebut, empayar Islam berkembang dengan pesatnya. Umat Islam berjaya menakluki Mesopotamia dan dengan itu meruntuhkan empayar Parsi di samping menawan Mesir, Palestin, Syria, Afrika Utara dan Armenia. Sekaligus melemahkan empayar Rom. Pada tahun 637M tentera Islam berjaya menakluki Kota Baitul Maqdis. Paderi besar Baitul Maqdis semasa itu, Sophronius, menyerahkan kunci kota kepada Khalifah Umar. Umar Al-Khattab amat rapat dengan Nabi sehinggakan Nabi mengahwini anak beliau yang bernama Hafsah pada tahun 625M. beliau meninggal dunia pada tahun 644M (akhir Zulhijjah pada tahun 23 Hijrah) selepas dibunuh oleh seorang hamba Parsi yang bernama Abu Lu’luah.

2 sifat agung menghiasi peribadi Umar Alkhattab. Pertama, beliau seorang yang amat tegas berpegang kepada agama. Dalam sebuah hadis yang dilaporkan oleh Bukhari dan Muslim, Nabi menegaskan, “Wahai Ibn Khattab, demi Allah, tidaklah kamu berjalan di suatu lorong melainkan syaitan memilih lorong yang lain.”

Kedua, sikap beliau yang berani demi kebenaran. Sikap ini banyak membantu Islam di Mekah kerana pada peringkat awal perkembangan Islam, Islam tersebar secara sembunyi-sembunyi. Selepas Umar memeluk Islam, beliau kurang selesa dengan pendekatan itu. Beliau berpendapat, mereka yang berada di atas kebenaran tidak perlu bimbang dan takut kepada ancaman manusia. Lantas beliau meminta izin kepada Nabi supaya mengizinkan umat Islam mengisytiharkan keislaman mereka dan Nabi mengizinkannya. Maka umat Islam keluar menuju ke Masjidil Haram untuk bersolat dalam dua barisan, satu dipimpin oleh Umar dan yang satu lagi dipimpin oleh Hamzah. Kerana sikap Umar ini, Nabi menggelar beliau sebagai Al-Faruq yang bermaksud “Yang Memisahkan Antara Kebenaran dan Kebatilan.” Kisah ini dilaporkan Imam Jalaluddin As-Suyuti di dalam Tarikh Al-Khulafa.

Justeru berpegang teguh dan bersifat tegas terhadap agama serta berani menyatakan yang hak adalah lambing kehormatan. Pada masa yang sama ia adalah kekuatan yang memacu manusia ke arah kejayaan di samping berpotensi meledakkan kebenaran ke segenap pelosok dan penjuru alam.

Petikan daripada Minda Muslim Super, Oleh Dr. Danial Zainal Abidin M/s 370-371 terbitan PTS.